Eten. Er zijn veel woorden voor. Bikken, bunkeren, voeden, kanen, soldaat maken, schransen, nuttigen, tafelen, nassen, verorberen, degusteren, dineren, vreten. Fretten zo je wilt. Of wat dacht je van degusteren? Het ene woord is misschien fraaier dan het andere. Maar de oceaan van woorden -er zijn er nog veel meer- zegt iets over het belang ervan.
Eten houdt ons in leven. Ook al is voedsel brandstof, toch gaat eten over zoveel meer. Eten geeft ons energie, genot, vitaliteit, plezier. Zoveel woorden voor eten bestaan niet voor niets. Alsof de taal zelf honger heeft, zich krabt waar het jeukt.
Je lijf is onverbiddelijk. Als je iets eet dat het niet verdraagt, word je terecht gewezen. Je kan ziek worden of je maag bromt sikkeneurig. Ook kan je soms aan iemand zien wat hij eet. Of juist wat hij niet eet. Iemand die zichzelf voortdurend dwingt tot magere salades ziet er anders uit dan een trouwe liefhebber van tompoezen. De een legt zichzelf regels op, de ander eet vol overgave. Je bent wat je eet.
Bij kunst kijken denk je misschien niet direct aan consumeren. Eerder aan serieus naar schilderijen kijken in lege zalen. Wij hopen dat je in het LAM wel durft te consumeren.
Hopelijk zelfs genieten of smullen van alles wat je ziet. Dat je met een verzadigd gevoel het museum verlaat.
Sebastiaan Mets
Sebastiaan schrijft de teksten bij de kunstwerken in het LAM.
