Voor mijn werk voor een nieuw museum voel ik me zoals de Griekse god Hermes. Een boodschapper van de goden.
Elke week loop ik met mijn suède schoenen over het bedauwde gras van landgoed Keukenhof. Hier is een nieuw museum in opbouw; het LAM in Lisse. Midden in het Randstedelijke gebied vormen op het landgoed de oude bomen met hun grillige takken een ware natuurkathedraal.
Sinds november schrijf ik publieksteksten bij de kunstcollectie van een nieuw museum; het LAM in Lisse. Je zou denken dat ik weet waar ik mee bezig ben, na het afronden van de kunstacademie. Maar ook voor mij kent kunst veel geheimen. Gelukkig, anders zou ik nooit meer van mijn stuk worden gebracht.
Als kind hield ik erg van de Griekse mythologie. Laatst realiseerde ik me dat ik deze periode Hermes ben, boodschapper van de goden. Op een zo helder mogelijke manier probeer ik de stem van de kunstenaar die ik spreek tot verwoorden. Dat is zoeken. En, heel belangrijk, bij elk kunstwerk probeer ik bij nul te beginnen. Me te verwonderen. Want het LAM nodigt de bezoeker uit om onbevangen te kijken. Hoe kan ik teksten schrijven met dat doel als ik zelf niet onbevangen zou kijken?
Om meer van de kunst die in het LAM komt te begrijpen leg ik atelierbezoeken af. Ik ben in Amsterdam geweest, Oisterwijk, Zeist, Arnhem. Als ik tegenover een kunstenaar zit, kijk ik vroeg of laat naar zijn handen. Dat bedenk ik niet van tevoren, het overkomt me elke keer. Waarschijnlijk omdat die handen het werk maken. Ook al hebben hoofd en hart er ook mee te maken. Die handen maken het concreet. Net als de ateliers, met hun geuren, lichtval en specifieke sfeer van de kunstenaar. Door zo’n atelier lopen voelt op een merkwaardige manier intiem. Alsof ik andermans kleren draag.
Elke week ligt het LAM er net wat anders bij. De tuinaanleg van de Leidse hoveniers is net afgerond. Zó pril is het allemaal nog. Het ligt er nu nog wat keurig bij, maar ik weet zeker dat als er wat tijd verstrijkt het groen uitgroeit tot een mooie tuin. Dat geldt voor het museum zelf ook. Terwijl de zalen- die daglicht vangen- nu nog leeg zijn, zullen ze over een tijdje zijn ingericht. Zal de plek worden wat nu nog abstract lijkt: een museum.
Sebastiaan Mets schrijft de teksten voor de kunstwerken van het LAM.
