Jan Xingtao

‘Zeg schat, er is een nieuw museum, zullen we daar naartoe gaan?’ wordt mij gevraagd.

‘Wat voor museum?’ vraag ik.

‘In Lisse, op landgoed Keukenhof, het gaat over voedsel en het wordt gesponsord door de VandenBroek Foundation.’

‘Keukenhof? Voedsel? Dirk van de Broek?’ gaat er door mijn hoofd. ‘Nou nee, sorry hoor, maar dat klinkt écht niet aantrekkelijk. Dit zijn drie ingrediënten die me totaal niet interesseren.’

‘Mij lijkt het wel wat. Kijk, allemaal moderne kunst! En moet je dit mooie moderne gebouw zien!’

‘Ja…nou ja…okay dan, als jij het leuk vind, dan ga ik wel mee.’ zeg ik.

We zitten in de auto. ‘Je moet hier links, néé hier! Jà, nou rijd je eraan voorbij… Zie je dat bordje? daar kan je keren.’  zeg ik.

‘Maar hier is niks, alleen maar een hek, daar kan ik niet in …’

‘Misschien verderop?’ vraag ik.

‘Nee, we moeten weer terug!’

‘Is het daar bij die vlaggen?’ vraag ik onwetend.

‘Zou kunnen, maar dit is alleen maar een parkeerterrein…’

‘Maar waar is het dan?’ vraag ik.

‘Misschien verderop in het park? Laten we maar gaan kijken.’

We staan bij de ingang. ‘Ze zijn nog dicht.’ zeg ik.

‘Ja, we zijn te vroeg, dan gaan we wel eerst even koffie drinken … eh, maar waar?’

Ik druk met mijn neus tegen het raam van het museum. ‘Weet je wel zeker dat het museum officieel geopend is?’ vraag ik.

‘Ja, ik kon gewoon kaartjes reserveren.’

‘Voor vandaag?’ vraag ik voor de zekerheid.

‘Ja!’

‘Wel nee, die zijn nog helemaal niet open, kijk dan, er staat nog een doos in de entree!’ zeg ik.

Het lukt, we kunnen naar binnen. Drie uur later weer beneden bij de entree…
‘Wat een fantastisch museum, als ik niet naar jou had geluisterd, waren we hier nooit geweest!
Ik ben helemaal verrast, ik zou hier wel willen werken!’ zeg ik vol enthousiasme.

Net voordat we via de draaideur naar buiten willen lopen, zegt een medewerker: ‘heeft u gezien dat die doos van marmer is?’
‘Van marmer??? Uh … jawel … natúúrrrlijk!’ zeg ik vol ongeloof.

Een paar maanden later startte ik als Kijkcoach in het LAM museum.

Geschreven door collega Jeanine